ในวันที่แม่อายุมากขึ้น ลูกๆอย่าได้ลืมแม่นะ (เตือนสติได้ดี)
ตอนที่แม่เริ่มออกเดินทางตั้งแต่สมัยยังเด็ ก แม่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความฝัน
มีชีวิตเป็นของตัวเองเหมือนกับเรา แม่ได้ผ่ านมาเจอความรัก และได้มีชีวิตคู่
ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว ผ่ านวันคืนที่ทำให้ตื่นเต้นที่สุดนั่นคือ
วันที่รู้ว่ามีเราอยู่ใน ค ร ร ภ์ ของแม่นั้นแหละ
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่แม่ต้องแบกน้ำหนักกว่า 10 โล
และแม่ก็เริ่มใช้ชีวิตที่ร ะมัดระวังกว่าเดิม แม่กลัวว่า
ลูกใน ท้ อ งของแม่จะเป็น อั น ต ร า ย
แล้ววันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสน ส า หั ส นั้น ก็ได้มาถึงวันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าของเรา
มันเต็มไปด้วยความสุข ความอิ่มเอมใจ แต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ด
ชีวิตส่วนตัวของแม่นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญต่อไปแล้ว ความฝันอาจถูกพักไว้บ้าง
แต่ก็เต็มใจ ข้าวของเครื่องใช้ลดลงให้เหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาอันสวยงาม
ของผู้หญิงคนนี้ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่แม้แต่น้อย เรื่องอื่นๆ ของแม่ช่างมันก่อน
อนาคตของตัวเองที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูกๆ จนหมดสิ้น
เราจะเป็นเด็ กดีหรือเปล่า เราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นมั้ย
เรามีความสุขไหม แม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดจากแม่ ให้เด็ กน้อย
ของแม่เติบโตเป็นคนที่ดี เหนื่อยนะแต่แม่จะสู้ เพื่อให้เราเติบโต
แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูกที่เคยตัวเล็ก
แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นที่เราเคยสนุกด้วยแล้ว
แต่แม่เห็นใบหน้าที่เราหงุดหงิดใส่มากขึ้น และเวลาเดียวกันก็เห็นรอยยิ้มที่แม่เคยได้รับ
แต่ผู้รับกลายเป็นเพื่อนของเรา น้อยใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
วันที่แม่โล่งใจเป็นที่สุดคือ วันที่เราเรียนจบ แม่ ฝ่ า ฟั น มามากมายกว่าจะได้ปริญญาใบนี้มา
แม่คิดว่าคงหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ยในขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูปสนุกสนาน
กับเพื่อนบัณฑิตนั้น แม่ก็รู้ตัวแล้วว่าแม่คิดผิดแล้ว ลูกจะได้งานที่ดีหรือเปล่า
ลูกจะมีแฟนที่รักลูกมั้ย แล้วจะเหมือนที่แม่รักมั้ย
เขาจะดูแลลูกเหมือนที่แม่ดูแลหรือเปล่า หากแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่ออย่ างไร
แม้โตแค่ไหนแม่ก็เห็นภาพเด็ กตัวน้อยๆ ของแม่เสมอ ลูกของแม่ค่อยๆ
ออกเดินทางในชีวิตของตัวเอง เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้น
จนบทบาทการเป็นลูกของแม่น้อยลงไปทุกที
แม่รู้แล้วว่าคงต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้วล่ะ แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรัก
และห่วงลูกเสมอนะสิ อย่ าลืมแม่นะลูกเมื่อแม่แก่ตัวลง
พร้อมกับนับถอยหลังการจากลา
เป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเผชิญความ เ สื่ อ ม ถอย
สองแขนที่เคยอุ้มลูกมาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว
สองขาที่เคยพาลูกไปไหนต่อไหน
ก็ต้องใช้ไม้เท้าพยุง วาจาที่เคยเป็นเ สี ยงกล่อมลูก
เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง ส ม อ ง ที่เคยใช้ช่วยลูกให้เติบโต
เริ่มลางเลือน หั ว ใ จ ที่เคยสู้ ฝ่ า ฟั น ปัญหาให้ลูก เริ่มบีบตัวน้อยลง
แม่ก็เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด
วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรา
ลองหันไปมองหน้าแม่บ้างนะ มองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทางที่ผ่ านมาของแม่
วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากจริงๆ ขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ผ่ านมาของแม่
เพราะนี่คือการเดินทางของความรักที่วิเศษ
แด่แม่และลูกของแม่ทุกคน คำพูดบางคำนั้นอาจเปลี่ยนชีวิตบางคนได้
ขอขอบคุณ postsabaidee
